Υπάρχουν περιπτώσεις που καθυστερημένα βρίσκομαι καθ'οδόν για το Bostanci με την απορία για το τι λιχουδιά θα με περιμένει στο σπίτι. Όταν όμως δεν επιθυμώ να βάλω τους άλλους σε ανούσιο κόπο επειδή δεν είμαι ιδιαίτερα πεινασμένος, κάνω μια μικρή στάση στο αγαπημένο φαγάδικο της γειτονιάς μου. Είναι οι στιγμές που από την κούραση και την περιπλάνηση δεν πεινώ πολύ, απλά θέλω μόνον να τσιμπήσω κάτι λιτό και λίγο.
|
Το αγαπημένο φαγάδικο της γειτονιάς μου |
Η εξυπηρέτηση είναι πάντα περιεκτική, σβέλτη και σε συνδυασμό με την άφθονη ποικιλία πιάτων και γεύσεων κάνει αυτό το είδος εστιατορίων να είναι η καταλληλότερη λύση για κάθε στομάχι, πορτοφόλι και απαίτηση.
|
Όλα λειτουργούν σαν καλοστημένη μηχανή με λιγοστές κινήσεις και πολύ ουσία |
Μπαίνοντας παρατήρησα τον φούρνο και εκείνος έμοιαζε σαν να με αναγνώρισε και ρωτήσε για το τι καλό θα τραβούσε η όρεξη μου σήμερα. "
Τίποτα"
του απάντησα, "
καθώς είμαι απλά περαστικός για να τσιμπήσω κάτι απλό". Για να μην προσβληθεί όμως ζήτησα δύο φρεσκοζυμωμένες και φρεσκοψημένες πιτούλες.
|
Όλα ζυμώνονται και ψήνονται στην στιγμή |
|
Οι πιτούλες μόλις έχουν βγεί από τον φούρνο. Αφράτες εσωτερικά, τραγανές εξωτερικά και με μια υπέροχη ζεστασιά |
Έχοντας ήδη παρατηρήσει την βιτρίνα με τα ταψιά στην είσοδο, έδωσα την πρώτη παραγγελία. Οι μελιτζάνες και τον κιμά είναι πάντα μία από τις πρώτες μου επιλογές. Δίπλα σε αυτή ήρθε και ένα μικρό πιάτο με μικρό μακαρονάκι, γιαούρτι και kırmızı bul biber. Αγαπημένο ποτό σε τέτοια μικρογεύματα είναι σχεδόν πάντα το ayran. Το πηρούνι κινήθηκε κάπως γοργά και ξέχαστηκα για τις "αναμνηστικές" φωτογραφίες.
Για να μην φύγω λοιπόν άπραγος φώναξα τον σερβιτόρο και παραγγέλνοντας ένα ακόμα αιράν, ζήτησα να μου φέρουν μία μερίδα ντολμάδες, μία μερίδα κεφτέδες με πατάτες και επειδή ταιριάζει στο ποτό μου, μία μερίδα από το λατρεμένο μου πιλάφι. Δεν το έκανα για 'μένα αλλά για να κρατήσω ζωντανή την παράδοση των φωτογραφίων. Εγώ εξάλλου δεν πεινούσα πολύ, να τσιμπήσω λίγο ήθελα.
|
-Μια κεφτέδες, μια ντολμάδες και ένα πιλάφι. -Έφτασεεεεε |
Στο αγαπημένο φαγάδικο της γειτονιάς μου υπάρχει ακόμα μία ιδιαιτερότητα. Ο γύρος ψήνεται στα ξύλα και όσοι από εσάς δεν είχαν ως τώρα την χαρά να απολαύσουν κάτι τέτοιο, αγνοούν την υπέροχη γεύση του.
Εγώ φυσικά το γνωρίζω και σκέφτηκα να δοκιμάσω ένα Ισκεντέρ κεμπάπ. Κρίμα είναι μιάς που ήρθα, να μην τιμήσω και αυτή την ιστορική λιχουδιά.
|
Ψήσιμο στα ξύλα. Απλά το κάτι άλλο |
Σίγουρα το ισκεντεράδικο του Πέραν (
δες εδώ) δεν το φτάνει κανείς, επειδή δεν είναι μόνον το κρέας το απόλυτο συστατικό του πιάτου. Την επόμενη φορά θα προτιμήσω να παραγείλω μόνον μια μερίδα γύρο δίχως τα υπόλοιπα. Παρ'όλα αυτά και εδώ μπορώ να πω οτι η καυτή πιατέλα άδειασε δίχως να το πολυκαταλάβω.
Ο σερβιτόρος ήρθε και με ρώτησε αν θα ήθελα κάτι άλλο. Σκέφτηκα να του απαντήσω πως όχι γιατί δεν ήθελα να φάω πολύ, απλά για να τσιμπήσω κάτι στα γρήγορα είχα έρθει.
Το ειρωνικό και συνάμα παιχνιδιάρικο βλέμμα του όμως με συγκράτησε. Στην εντολή μου οτι ήθελα να πληρώσω, μάλλον ανακουφίστηκε.
|
Λίγες στιγμές πριν αφήσω το αγαπημένο φαγάδικο της γειτονιάς μου και τραβήξω για το σπίτι. Όχι!!! Τα ταψιά δεν είναι μισοάδεια εξαιτίας μου |
Φεύγοντας, παραδέχομαι οτι λιγουρεύτηκα κάπως ένα dürüm döner και σκέφτηκα να αγοράσω κάτι για τον δρόμο αλλά είχα αποφασίσει να μην το κάνω. Εξάλλου τα μεσημέρια είμαι κάπως δύσκολος στο φαγητό.
Τώρα αν όλα αυτά σαν θυμίζουν κάτι, αυτό δεν οφείλεται σε 'μένα αλλά σε παλιές μνήμες από τον αγαπημένο και λατρεμένο μας ηθοποιό Διονύση Παπαγιαννόπουλο που και αυτός φαίνεται να είχε παρόμοιες μεσημεριανές προτιμήσεις και ιδιαιτερότητες (
δες τις εδώ).