Για μερικά σχολεία της Πόλης έχω ήδη γράψει κάμποσες αναρτήσεις (Σχολεία της Πόλης). Σε ένα μόνο όμως απ'αυτά φιλοξενείται μία ομάδα παιδιών που ξεκινούν τώρα μόλις τα πρώτα τους βήματα κοινωνικοποίησης και επαφής με προσχολικά ερεθίσματα όπως γραφή, ανάγνωση και άλλα πολλά. Αναφέρομαι στο νηπιαγωγείο του Ζαππείου, που είχα την χαρά να επισκεφτώ και να θαυμάσω από κοντά γι'ακόμα μία φορά.
Η διευθύντρια του Ζαππείου με περίμενε ήδη στο γραφείο της και προχωρώντας προς τα εκεί, ήταν αδύνατον η ματιά μου να μην μαγευτεί ξανά από το γύρω περιβάλλον. Μπαίνοντας στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο, καταλαβαίνεις πως δεν πρόκειται απλά για ένα σχολείο. Παράλληλα είναι ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα, ένα παλάτι γεμάτο έργα τέχνης και καλαισθησίας, ένα μέρος γεμάτο ιστορίες και μόχθους ανθρώπων και αστείρευτη κοιτίδα ελληνικής παιδείας!
 |
| Η κεντρική σκάλα του Ζαππείου.Οργασμός καλαισθησίας,τέχνης και κομψότητας |
 |
| Κάθε γωνία δείχνει την ποιοτική υπεροχή του σχολείου |
 |
| Ένδοξη στολή Ζαππίδας |
 |
| Το ταβάνι στην είσοδο του κτιρίου. Τα σημάδια των 127 ετών είναι εμφανή. Πόσες χιλιάδες ψυχών να έχουν περάσει από κάτω όλα αυτά τα χρόνια! |
Το να μοιράζεται κανείς στιγμές με την κυρία Δέσποινα Φιλίππου είναι κάτι το απίστευτα όμορφο. Έχει αμέτρητα πράγματα να πεί και είναι τόσο αξιόλογος άνθρωπος που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή. Η συζήτηση εναλλάσονταν ανάμεσα σε απλά θέματα της Πόλης, προσωπικά ζητήματα, πράγματα που αφορούν τα σχολεία της Πόλης και την Ρωμιοσύνη. Σε κάποια στιγμή η κουβέντα μας έφερε γύρω από τον Κωνσταντίνο Ζαππα και τις μεγάλες ευεργεσίες του προς τον Ελληνισμό.
Γυρίζει τότε η κυρία Δέσποινα και μου λέει: -Αλήθεια, ξέρεις τι έχει προσφέρει ο Ζάππας στην Πόλη με το σχολείο και τα έργα του; Το έχεις διανοηθεί ποτέ;
Κόμπιασα λίγο, προσπαθώντας να σκεφτώ και να ταξινομήσω τα πράγματα στο μυαλό μου. Η κυρία Φιλίππου δίχως να με περιμένει, άρχισε να μου μιλα γι΄αυτόν τον μεγάλον Έλληνα.
Ο Κωνσταντίνος Ζάππας με το χτίσιμο του Ζαππείου Παρθεναγωγείου προκάλεσε πολιτιστική επανάσταση στην Πόλη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Σε μία εποχή που οι γυναίκες ήταν αμόρφωτες και απείχαν από ότι είχε σχέση με εκπαίδευση και επιστήμες, οι Ρωμιές αποτέλεσαν την απόλυτη πρωτοπορία. Κορίτσια μάθαιναν ανάγνωση και γραφή, μορφώνονταν και έρχονταν σε επαφή με επιστήμες. Ο ίδιος ο Ζαππας ενθάρρυνε τις απόφοιτες με υποτροφίες σε μεγάλα πανεπιστήμια της Ευρώπης με την προυπόθεση πως τα κορίτσια θα επιστρέψουν στον τόπο τους, ώστε να διδάξουν και να συμβάλλουν στην πολιτιστική ανάπτυξη της Ρωμιοσύνης και της Πόλης. Η επαφή με τις επιστήμες και γενικότερα με τον εκλεκτισμένο φιλοευρωπαικό "άνεμο" και τρόπο ζωής οφείλεται σε ένα μεγάλο βαθμό και στις Ζαππίδες.
Ταυτόχρονα με τα λόγια της κυρίας Δέσποινας, αναρωτιόμουν το πόσο πολλά πρόσεφερε άμεσα και έμμεσα ο ελληνισμός σε τούτο τον τόπο και πόσο δύσκολο είναι να υπολογιστεί η συμβολή του σε ένα τέτοιο πολυπολιτισμικό περιβάλλον. Τι τραγικό που η Ρωμιοσύνη έλαβε τόσο αντιθετική ανταμοιβή σε όλα όσα τόσο απλόχερα έδωσε.....
Το πόσο μεγάλος ευεργέτης ήταν ο Ζάππας φαίνεται επίσης απ'το γεγονός πως δεν έκτισε απλά το Παρθεναγωγείο μα κατοχύρωσε και την λειτουργία του για το μέλλον.
 |
| Υπάρχει πεδιό σύγκρισης με τα σχολεία-φυλακές στην πατρίδα; Όχι βέβαια. Εξάλλου η Παιδεία μας είναι αυτή που έχει "χτυπηθεί"περισσότερο από καθετί άλλο. Ακόμα και οι κτιριακές εγκαταστάσεις το επιδεικνύουν |
Δεν ήθελα να σπαταλήσω όλον τον χρόνο της διευθύντριας και την παρακάλεσα να με οδηγήσει στον όροφο του νηπιαγωγείου, που ήταν και η αιτία της επίσκεψής μου. Με χαρά προσφέρθηκε να με ξεναγήσει η ίδια και αφήνοντας το γραφείο της, περιπλανηθήκαμε στους διαδρόμους και ορόφους του τεράστιου κτιρίου.
Μου έκανε εντύπωση που η κυρία Δέσποινα γνωρίζει κυριολεκτικά κάθε σπιθαμή του τεράστιου οικοδομήματος. Πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, για έναν άνθρωπο που κάποτε έτρεχε πάνω-κάτω τους ορόφους σαν μαθήτρια και που τώρα το φροντίζει με απεριόριστη αγάπη, εκπαιδευτική εμπειρία και μεράκι. Για κάθε γωνία ήξερε να μου φανερώσει και μία ιστορία βγαλμένη απ'το σεντούκι του χρόνου. Όταν μάλιστα προσπάθησε να ανοίξει μία πόρτα και διαπίστωσε ότι είναι κλειδωμένη, έκανε μερικά βήματα προς τα πίσω και μέσα από μία κρυψώνα που πιθανόν μόνον εκείνη γνωρίζει, έβγαλε καινούρια κλειδιά και προχωρήσαμε. Ήταν μία πολύ δυνατή στιγμή που σίγουρα με "άγγιξε" πάρα πολύ. Να περιπλανιέμαι σε τούτο το παλάτι χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων με μία σπουδαία Ρωμιά και να παρατηρώ με πόσο στοργή γνωρίζει το "σπίτι" της.
Μπαίνοντας στο νηπιαγωγείο, το περιβάλλον άλλαξε και από σοβαρό, γεμάτο αρχιτεκτονικά στολίδια και μεγαλουργήματα τέχνης μετατράπηκε σε παιδικό παράδεισο! Η ζωγραφισμένη επιγραφή στην είσοδο με καλοσώρισε, μιάς και στην ψυχή παραμένω και εγώ ένα "μεγάλο παιδί" με αγνότητα.
 |
| Η επιγραφή στην είσοδο του νηπιαγωγείου με καλοσώρισε! |
 |
| Ο κεντρικός διάδρομος του νηπιαγωγείου του Ζαππείου |
Βέβαια εγώ δεν είδα τα ζουζουνάκια να περιπλανόνται στους διαδρόμους και στις αίθουσες, διότι είχαν πάει εκδρομή. Τουλάχιστον μπόρεσα να παρατηρήσω όλες τις αίθουσες με τον πλήρη εξοπλισμό τους, έχοντας πάντα την κυρία Δέσποινα κοντά μου.
 |
| Αίθουσα που τα παιδιά κάνουν εργασίες με τα πολυμορφικά τραπέζια να αλλάζουν σχήμα ανάλογα με την περίσταση |
 |
| Εδώ τα νήπια εκτός από το παιχνίδι,παίρνουν και τα πρώτα ερεθίσματα κοινωνικοποίησης |
 |
| Το νηπιαγωγείο του Ζαππείου είναι χωρισμένο σε 2 τμήματα. Εδώ φαίνεται η τάξη με τα μικρά ζουζουνάκια... |
 |
| ...και εδώ με τα κάπως μεγαλύτερα |
Το άριστο εκπαιδευτικό προσωπικό έχει καταρτίσει διασκεδαστικούς τρόπους για την μάθηση των μικρών παιδιών μα και για τις συνήθειες τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το κόλπο με τα σύμβολα. Για να αποφεύγονται οι τσακωμοί και η ανακατοσούρα κάθε παιδάκι έχει διαλέξει ένα σύμβολο. Με αυτό βρίσκει τα μαχαιροπήρουνά του πριν το φαγητό μα και την θέση του στην τραπεζαρία. Όσο για το βούρτσισμα των δοντιών...και εκεί ακολουθείται η ίδια αρχή.
 |
| Πίσω από τις καρέκλες υπάρχει το σύμβολο που υποδεικνύει την θέση του κάθε παιδιού |
 |
| Μετά το φαγητό...επιβάλλεται βούρτσισμα των δοντιών. Εγώ πάντως βρήκα το κόλπο με τα καρτελάκια φοβερά πετυχημένο |
Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω το πόσο πολύ αγάπη, επιστημονική γνώση και μεράκι έχουν δώσει οι δάσκαλοι και οι καθηγητές σε τούτο το μεγάλο εκπαιδευτήριο. Αν προσθέσει κανείς και τις αντιξοότητες που υπάρχουν τότε μόνο θαυμασμό μπορεί να νοιώσει κανείς για το έργο τους.
Μου ήταν δύσκολο να αποχωριστώ το Ζάππειο και έτσι έμεινα για λίγο ακόμη στο γραφείο της κυρίας Φιλίππου. Η κουβέντα μας πέρασε από πολλά επίπεδα και θέματα. Πολλά απ΄τα λεγόμενά της μου έκαναν εντύπωση. Εκείνο όμως που με χαροποίησε περισσότερο απ'όλα ήταν η θετική της σκέψη και ενέργεια να ατενίσει την επόμενη μέρα. Ενώ πολλοί αντιμετωπίζουν σχεδόν μοιρολατρικά την συρρίκνωση στο ελάχιστο της Ρωμιοσύνης, εκείνη με έργο και σθένος προτάσσει μία άλλη στάση δίχως κλάψες και καταστροφολογία.
Ναί...φυσικά η Ρωμιοσύνη της Πόλης χτυπήθηκε θανάσιμα και σχεδόν εκμηδενίστηκε μα το κερί της που σιγοκαίει αιώνες δεν έσβησε εντελώς. Καί ούτε θα σβήσει ποτέ όσο θα υπάρχουν οι Ρωμιοί που ακόμα ζούν στην Ελλάδα μα και η μικρή κοινότητα εδώ. Σίγουρα πάντως η Ρωμιοσύνη της Πόλης δεν αποτελείται μόνο από 2500 γερόντια όπως αρέσκεται να παρουσιάζεται από μερικούς στην πατρίδα για διαφόρους λόγους.
Το Ζάππειο Παρθεναγωγείο για 127 χρόνια παραμένει αστείρευτη κοιτίδα Ελληνικής Παιδείας και στις μέρες μας η κυρία Δέσποινα Παπίνη-Φιλίππου με κουράγιο, αυταπάρνηση και προπάντων πράξεις αντικρίζει κατάματα την "επόμενη μέρα" και μπορεί να πεί πως θα είναι καλύτερη απ'την σημερινή. Σε τούτη την προσπάθεια που καταβάλλει, η προβολή και υποστήριξη είναι υποχρέωση μου και την ευχαριστώ τόσο πολύ για όλα όσα μου πρόσεφερε τόσο απλόχερα τούτο το πρωινό.
 |
| Ένας μεγάλος ευεργέτης του Έθνους, μία σπουδαία Ρωμιά και εγώ |
