Τα μεζεδάκια της πεθεράς Νο.2

Πιστεύω πως οι περισσότεροι από εσάς έχετε κατανοήσει την σημασία και τον ρόλο του φαγητού στην Πόλη. Φυσικά δεν αναφέρομαι μόνον στην ποικιλία και την ιδιαιτερότητα των πιάτων και των γεύσεων που οφείλονται στην, άλλοτε, πολυπολιτισμικότητα της Πόλης. Γιατί ακόμα και αν το "μωσαικό" των ανθρώπων αλλοιώθηκε, παρ'όλα αυτά ο ρόλος του φαγητού παρέμεινε ανέπαφος. Όταν αλλού το φαγητό έχει καταστεί πλέον μία απλή διαδικασία για να γεμίζει το στομάχι, εκπληρώνοντας βιολογικές ανάγκες, στην Πόλη είναι "ο μεσολαβητής" ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις, κάνει τους ανθρώπους να κοινωνούν μεταξύ τους, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης και όχι με το επιφανειακό: "Πολύ νόστιμο, να μου δώσεις την συνταγή να το φτιάξω και εγώ...την άλλη συνταγή στο πρωινάδικο την είδες;". Εδώ το φαγητό δεν είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος για να καλύψει όλα όσα λείπουν από τις σχέσεις των ανθρώπων αλλά τους φέρνει πιο κοντά, τους κάνει να κοιτούνται στα μάτια και ενίοτε εκεί που οι άνθρωποι θέλουν να πουν πολλά αλλά δεν βρίσκουν τα λόγια, εκείνο αναλαμβάνει τούτον τον ρόλο και μιλά για λογαριασμό τους.

Με αυτές τις σκέψεις κατευθυνόμουν στο σπιτικό της πεθεράς μου, γνωρίζοντας εκ των προτέρων τον εγκάρδιο τρόπο υποδοχής της, τις μυρωδιές που θα με περικύκλωναν, το στολισμένο με πιάτα τραπέζι της αλλά και την ιεροτελεστία που το συνοδεύει και που υποδηλώνει πολλά.

Σούπα λαχανικών με μία κουταλιά πικάντικου λαδιού από μπούκοβο σε σχήμα καρδιάς. Λέτε να σχηματίστηκε τυχαία ή να έβαλε το χεράκι της η πεθερά μου;

Στην Πολίτικη κουζίνα τον ρόλο καλωσορίσματος έχουν οι σούπες, που σε δεκάδες ποικιλίες και γεύσεις σερβίρονται όλες τις εποχές του χρόνου. Μια σούπα στην αρχή του γεύματος ή του δείπνου είναι ότι ο πρόλογος για ένα βιβλίο και εκτός από την ευχάριστη διέγερση του στομάχου είναι ο καταλύτης που φέρνει τους ανθρώπους ακόμη πιο κοντά στο τραπέζι.

Σαλάτα με σελινόριζα που παρ'όλη την δροσιά της ταιριάζει απόλυτα με την εποχή

Παρ΄ότι η πεθερά μου γνωρίζει πλέον πολύ καλά τις γαστρονομικές προτιμήσεις μου, φροντίζει πάντα να με ρωτά για ενδεχόμενες νέες επιθυμίες. Αυτή την φορά επιθύμησα Mantı, της αποκρίθηκα και δεν μου χάλασε το χατίρι. Με μπόλικο τριμμένο σκόρδο στο γιαούρτι και συνοδεία καβουρδισμένου bul kırmızı biber με λάδι και πασπάλισμα δυόσμου καταφέρε για πολλοστή φορά να μου προσφέρει χαμόγελα ευχαρίστησης και να κερδίσει λόγια ευγνωμοσύνης.

Ερχόμενος στο τραπέζι της πεθεράς, είχα εξ'αρχής μία ευχή: Mantı! Η πεθερά μου δεν θα με άφηνε ποτέ παραπονεμένο

Το Şalgam είναι ένα αρκετά τυπικό μή αλκοολούχο ποτό στο μουσουλμανικό τραπέζι. Παρασκευάζεται από λαχανικά, έχει αλμυρή αλλά και πικάντικη γεύση και φυσικά είναι μια πολύ υγιεινή επιλογή. Αν είναι και σπιτικό από τα χέρια της πεθεράς ακόμα καλύτερα!

Ένα πράγμα που φαντάζει αδιανόητο στην πεθερά μου είναι το γεγονός να με υποδεχτεί έχοντας μαγειρέψει μόνο ένα φαγητό. Μα πως γίνεται να έρθει ο γαμπρός στο σπίτι και να υπάρχει μόνο ένα φαγητό, λέει και ξαναλέει κάθε φορά που την προτρέπουμε να μην κουραστεί στην κουζίνα μαγειρεύοντας ολημερίς. Και πράγματι βλέποντας το τραπέζι στρωμένο από άκρη σε άκρη, ένα απλό δείπνο μετατρέπεται κάθε φορά σε έναν πεντανόστιμο Πολίτικο μπουφέ και το φαγοπότι δείχνει να μην έχει τέλος.

Όταν η πεθερά μπλοφάρει και της αρέσει να με εκπλήσσει ευχάριστα. Όχι δεν είναι αγκινάρες με λαχανικά αλλά σελινόριζες. 

"Οι αγκινάρες φαίνονται πολύ νόστιμες", της αποκρίθηκα και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό της. "Δοκίμασε", μου απάντησε και δοκιμάζοντας το τρυφερά μαγειρεμένο λαχανικό διαπίστωσα πως είχε αντικαταστήσει τις αγκινάρες με σελινόριζα, με την γεύση όμως να παραμένει το ίδιο ιδιαίτερη και απαλή. Την ίδια έκπληξη ένοιωσα στον ουρανίσκο μου δοκιμάζοντας τα παντζάρια-τουρσί. Δεν τα είχα ξαναδοκιμάσει έτσι και η πεθερά μου τελικά κάθε φορά βγάζει και έναν καινούριο άσσο από το μανίκι της.

Τουρσί παντζαριού για ευχάριστες εκπλήξεις στον ουρανίσκο

Οι μαγειρεμένοι στην κατσαρόλα biber dolması δεν χορταίνονται με τίποτα. Γευστικά υπέροχοι όταν τρώγονται σε θερμοκρασια δωματίου, κάνοντας τα συστατικά όπως κουκουνάρι, φρεσκοτριμμένο μπαχάρι και μαύρες σταφίδες να αναδεικνύονται με γοητεία. Το ειδικό ρύζι που χρησιμοποιείται για τους ντολμάδες είναι όπως πάντα αξεπέραστο και αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την σημασία όχι μόνο του καλού μάγειρα αλλά και των κατάλληλων υλικών.

Γεμιστές πιπεριές με την περίφημη Πολίτικη γέμιση που ξελογιάζει. Αν υπάρχει και συνοδεία καλού γιαουρτιού, τότε...καλά ξεμπερδέματα

Ανέφερθηκα ήδη παραπάνω στην πολυμορφία της Πολίτικης κουζίνας και στην ευκολία που διάφορα ταιριαστά υλικά συνδυάζονται με ποικίλους τρόπους. Καθώς λοιπόν η πεθερά κατέφθανε με μερικές νέες πιατέλες από την κουζίνα της, η ματιά μου κατευθύνθηκε με περιέργεια προς μία από αυτές. "Bu ne yemeği?", την ρώτησα και εκείνη στολίστηκε με ένα πλατύ χαμόγελο που ακτινοβολούσε ικανοποίηση και περηφάνια. Κοκκινιστά κομμάτια μοσχαρίσιου κρέατος, με αιθέρια τρυφερότητα και γεύση σαν λουκούμι που μέσα τους χωράνε όλα τα μπαχάρια της Ανατολής μα με εκείνα δίχως την διάθεση να προκαλέσουν υπερβολή. Τυλιγμένα σαν πραλίνα με φλούδες μελιτζάνας, που μοιάζει να προστατεύει από την ξηρότητα, προσθέτωντας την δική της πικρόγλυκη γεύση καθώς μετακινείται από το ένα σημείο της γλώσσας μου στο άλλο.

Στα μέτρα της πεθεράς μου μαγειρεμένη εκδοχή του patlican kebap...και τα μυαλά στα κάγκελα

Μιάς και το σαλγκάμ είναι ένα ποτό που ταιριάζει με το κρέας, τα ανάλογα συνοδευτικά που ακολουθούν είναι το bulgur μα από ένα τραπέζι που τα έχει όλα, δεν θα μπορούσε να λείπει ούτε το πιλάφι. Το ένα πικάντικο και σαγηνευτικό, το άλλο βουτηράτο και ονειρεμένο.

Επειδή η επιλογή ανάμεσα σε λόφους bulgur...

...και βουνά από πιλάφι είναι δύσκολη. Εγώ διαλέγω πάντα και τα δύο

Ακόμη ένα πιάτο από το Πολίτικο τραπέζι μας

Ότι ξεκινά όμορφα οφείλει να τελειώνει και έτσι. Κάθε φορά είμαι λίγο περίεργος για το επιδόρπιο και ένα από αγαπημένα μου γλυκίσματα αυτή την εποχή είναι ο ασουρές. Ήταν σαν η πεθερά μου να είχε διαβάσει την σκέψη μου και φρόντισε να με γλυκάνει με το προαιώνιο και πολυπολιτισμικό αυτό έδεσμα.

Aşure. Ένα γλύκισμα που η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων, συναντά τους θρύλους και αγγίζει πολλούς πολιτισμούς

Μπορεί το οικογενειακό μας τραπέζι να διαφοροποιείται κάθε φορά, τόσο στην ποικιλία όσο και στις ανθρώπινες σχέσεις. Οι λιχουδιές, οι γεύσεις και τα μεζεδάκια ακολουθούν τον εποχιακό ρυθμό και εμείς με την σειρά μας το συνοδεύουμε πότε με αστεία, γέλια και χαρές και πότε με σοβαρές συζητήσεις και περισυλλογισμούς. Δύο πράγματα όμως δεν αλλάζουν ποτέ. Η αμοιβαία αγάπη και η συντροφιά των ανακουφιστικών αεριούχων ποτών.

Αχώριστη συντροφιά μετά από κάθε Πολίτικο φαγοπότι. Καλή χώνεψη!